درباره احمد محمود هرچند بلندطبعی ذاتی اش او را از مادیات این دنیای دون، بی نیاز کرده بود؛ اما هیچ گاه جایگاه اجتماعی و منزلتی، درخور شخصیت و هنرش، نیافت. کتابهایش در دوره ی اختناق پهلوی دوم نیز اجازه ی انتشار نیافت و در نتیجه، آنگونه که باید و شاید به دوستداران هنر و ادبیات معرفی نگردید.
بر هیچکس پوشیده نیست که تیراژ کتابهای وی نامشخص است و به درستی نمی توان گفت که برای نمونه از رمان «همسایه ها» تاکنون چند صدهزار جلد، به طور رسمی و غیررسمی، فروخته شده است. اما روشن است که کتابخوانهای چند نسل آن را خوانده اند و امروزه هم در عصر انفجار اطلاعات، علاوه بر نسخه های افست شده ی آن، نسخه های پی. دی. اف و صوتی اش نیز طرفداران بی شماری دارد و برای کتاب دوستان نیز نسخه های قدیمی و اورژینال آن جذابیتهای خاص خود را دارد. احمد محمود نویسنده ای حرفه ای بود و این را میتوان در تحول نحوه ی نگارش داستان هایش و نحوه ی زندگیش پس از بازنشتگی خودخواسته یافت. وی در مرحله ای از زندگی تصمیم گرفت شغلش را رها کند و تمامی ذهنیت خود را صرف نوشتن دغدغه های خود نماید. بهانه ی وی برای تحمل زندگی کسالت باری که تجربه می کرد و دست و پا زدن میان فقر مادی و فرهنگی تنها نوشتن بود. همین امر هم سبب شد که با وجود دشواری ها و ممیزی ها و حبش و بندهای گوناگون و در نتیجه یاس ها و تردیدها، داستانهایش را به میان توده ی مردم ببرد و در مبارزه با بیداد سربلند گردد.