خوارج، فرقه ای از مسلمانان هستند که بعد از واقعۀ صفین و قضیۀ حکمیت، خروج کرده و حکمیت را ناروا شمردند و عبارت لا حکم الا الله (یعنی حکمی جز خدا نیست) را شعار خویش نموده و حضرت علی (ع) و معاویه را کافر شمردند. حضرت علی (ع) در نهروان با آن ها جنگید و بسیاری از آن ها را کشت. اما خوارج و عقاید و آراء آن ها از بین نرفت و این جماعت در صدد قتل امیرالمومنین، علی (ع)، معاویه و عمروابن عاص برآمدند. آن ها در قتل حضرت علی (ع) موفق شدند و بعد از آن نیز همواره در اطراف ممالک اسلامی سر به شورش برآورده و مکرر فتنه ها پدید آوردند. در بین خوارج دسته های مختلف ظهور کردند و هریک از این دسته ها به مناسبت سرکردۀ خود نام جداگانه ای یافتند و در بعضی عقاید نیز با دستۀ دیگر اختلاف داشتند. با این وجود، تمام خوارج، علی(ع) معاویه، عثمان، اصحاب جمل، حکمین و هم چنین همۀ کسانی را که به حکمیت رضا دادند، کافر می شمارند و خروج بر خلیفه، امام و سلطان ظالم را نیز واجب می دانند. کتاب حاضر جلد چهارم از مجموعۀ زندگانی امام علی (ع) می باشد که لسان الملک سپهر آن را در تاریخ عمومی خود، ناسخ التواریخ، در دورۀ قاجاریه به رشتۀ تحریر درآورده است.