کتاب حاضر، پژوهشی است که در آن سعی شده ابتدا به تشریح نظریات وجود شناسی و سپس مبانی معرفت شناسی پرداخته شده و بعد از آن نظریات تربیتی استنتاج گردد. درواقع این اثر هم حیث ادبی، هم فلسفی و هم تربیتی را در برمی گیرد. در این کتاب بیان می شود که یکی از برجسته ترین ویژگی های مثنوی معنوی و الگوی خطابی و تعلیمی آن است. شعر مولوی در عصر او با مخاطبان ارتباطی شنیداری داشته است یعنی توسط خود او و یا راویان برای مخاطبان خوانده می شد.