اولین جلد از مجموعه‌ی پژوهش‌های نویسنده در نقد الهیات سیاسی که نام مناسب‌تر برای آن نقد اسلام سیاسی است. فرضیه‌ی کتاب این است که از اصلاح دینی، استبداد دینی برمی‌خیزد و از روشنفکری دینی نوعی بنیادگرایی دینی بر می‌آید. 
کتاب ۷ فصل دارد: اول. تمایز میان اسلام و اسلام گرایی. 
دوم. نسبت روشنفکری دینی و بنیادگرایی دینی. 
سوم. نقد پروتستانتییسم اسلامی و تمایز آن با پروتستانتیسم مسیحی با بررسی آرای لوتر، کالون، آخوندزاده، شریعتی، سروش و شریعت سنگلجی، یوسف شعار، سید محمود طالقانی، مجاهدین خلق و اخوان‌المسلمین. 
چهارم. بررسی سلفی‌گری سنی از اقبال لاهوری تا ابوالاعلی مودودی.
 پنجم. بررسی آرای گروه فرقان و سلفی‌گری در شیعه.
 ششم. بررسی نسبت سلفی‌گری و روشنفکری با مورد حبیب‌الله آشوری و هفتم نسبت سنت‌گرایی و سلفی‌گری با تکا به آرای خواجه نصیرالدین توسی. 
این مجموعه ۴ جلد دیگر هم دارد.


دوماه‌نامه‌ی آگاهی نو، ویژه‌نامه‌ی نقد و بررسی کتاب: «کتاب‌نامه؛ در نقد و بررسی آثار، جلد یک»، شماره‌ی پیاپی 05، پاییز 1400.