در این کتاب، جنبش "بدرالدین سماوی" از آرمان خواهان ترکیه در قرن هشتم و نهم هجری تحلیل می گردد. "پترو شفسکی در بررسی ویژگی های کلی نهضت های سده های چهاردهم و پانزدهم/ هشتم و نهم قمری، نهضت شیخ بدرالدین را هم ردیف و متاثر از نهضت های ضد فئودالی سربداری در نقاط مختلف ایران دانسته، در این مورد چنین می نویسد: "بین این نهضت ها (نهضت های سربداری) و جنبش های مردم خاور نزدیک و میانه در قرن پانزدهم ـ میلادی از قبیل خروج شیخ بدرالدین سماوی ـ بؤرکلوجه مصطفی در تزکیه ی عثمانی به سال های 18 - 1415 م/ 21 - 18 ق و نهضت حروفیون ایران و آذربایجان و آسیای صغیر در نیمه ی اول سده ی پانزدهم میلادی و.... علایم خویشاوندی و نزدیکی وجود دارد... نهضت های یاد شده همه دارای معتقدات مشترکی بودند که عناصری از باورهای فرق مختلف تشیع و نیز تصوف را دربر داشتند. از همین روی، دراویش و صوفیان دارای تمایلات شیعی، در آن ها که در پی تحصیل مساوات و برابری اقتصادی و اجتماعی بودند، تاثیر عمده ای داشتند".