در ماه مه سال 1943، «دوسنت ـ اگزوپری» پس از اقامتی دوساله در ایالات متحده به الجزایر رفت تا به پایگاه عملیات نظامی در نزدیکی اسکادران متفقین، به گروه شناسایی هوایی بپیوندد. روزی در قطاری که او را از اوران به الجزایر می برد، زن جوانی اهل جنوب فرانسه را ملاقات کرد که ساکن اوران و افسر و رانندة آمبولانس صلیب سرخ بود. به زودی شیفتة زن شد و در سال پایانی عمرش با او مراوده داشت. برخی از نامه های بازمانده از او که خطاب به این زن نوشته شده، از یک سو نمایانگر ارتباطی است که در آن شخصیت شاهزاده کوچولو با نویسنده اش یگانه شده، و از سوی دیگر تاثیر منحصر به فرد نقاشی را در بیان احساسات نشان می دهد. برخی از جمله هایی که نویسنده خطاب به معشوقش نوشته عبارت اند از: شاهزاده کوچولو: ببخشید مزاحتمان شدم... فقط می خواستم روزبخیر بگویم؛ شاهزاده کوچولو صدایش که می زنم، هیچ وقت نیست... حتی شب هم دیگر برنگشت... تلفن هم نمی زند... با او قهر کرده ام؛ شاهزاده کوچولو: غم انگیز است... حتی به تلفن زدن به من هم فکر نمی کند... این اثر برگرفته از نسخة اصلی مجموعة نامه های آنتوان دوسنت ـ اگزوپری است که از آنها در «موزه نامه ها و نسخه های خطی» در پاریس نگهداری می شود.