کتاب با مقدمه‌ای، تحت‌عنوان «یادداشتی بر شعر اشیا» از سراینده‌ی اشعار، آغاز شده و نویسنده در توضیحاتی که در باب شعر اشیا آورده می‌نویسد: «شعر اشیا می‌کوشد کلمه را به شیء نزدیک کند، یعنی به مصداق بیرونی احساس و «طنین». سپس درباره‌ی اشاره‌ی خود می‌گوید: «"سادگی اشیا" به من آموخت که ساده و راحت شعر بگویم، بدون هیچ تشویش و فریبندگی، تمامی اشیا معادل بیرونی خود را دارند و حرکت نامفهومی برایم ایجاد نکرده‌اند. ازاین‌رو، تمامی شعرهای پیشین و کنونی من در هوشیاری و بیداری و به‌دور از هر نوع خلسه‌ای سروده شده‌اند. اشیا هیچ‌وقت از من گریزان نبوده‌‌اند. به‌راحتی بر صفحه‌ی کاغذ راه یافته‌اند و شکل خود را در طول یک سطر و تمامت یک شعر و نه در تک‌واژه‌ها، یافته‌اند و استقلال خود و شاعر را حفظ کرده‌اند.» «فقدان تخیل در این دوره از شعرها صرفاً به‌دلیل تخیل مستور در خود اشیاست... و خواسته‌ام شفافیت نثر در شعرهایم حضور داشته باشد و نه قواعد آن». عناوین برخی از اشعار عبارتند از: «پوتین»، «حضور اشیا»، «رنج اشیا»، «سرگردانی ابدی صندلی»، «اشیا آرام و قرار ندارند»، و «نقش».


کتاب ماه ادبیات، سال یکم، شماره‌ی یکم.