نور می آید.خانم ارجمند، زنی تقریبا هفتاد ساله، وارد میشود. سبد لباسی در دست دارد و ضبط صوتی روی لباس هاست. سرشار از غمی که بر چهره اش نمایان است، به آرامی سبد را روی میز میگذارد؛ ضبط صوت را بیرون می آورد و روشنش میکند. تصنیف «مرغ سحر» پخش میشود... .