آشغال-مرد ، «تئاتر تجزیه شده» قطعاتی تآتری هستند که باید با یکدیگر ترکیب شوند. در عین حال نویسنده هیچ نظمی بر این ترکیب تحمیل نمی کند.
این متون همچون تکه های آینه ای شکسته اند. آینه ای که قبلا در وضعیتی ایده آل قرار داشته و آسمان، جهان و روح انسان را باز می تابانده است. آن گاه انفجاری رخ می دهد که نه خبر از زمانش داریم و نه دلیلش را می دانیم. تکه هایی که اکنون در اختیار ماست، بدون شک متعلق به همان  ماده اولیه اند و همین تعلق به ماده اولیه است که وحدت، عطر و بو و هویت آن ها را می سازد. بقیه بازی از تلاش برای بازسازی این شی آغازیت تشکیل شده است. هرچند چنین کاری غیرممکن است، زیرا هیچ کس تابه حال آینه نخستین را ندیده و از چگونگی آن با خبر نیست. حتی شاید بعضی تکه ها گم شده باشند... .
به هر ترتیب، این ماجرا بازی جذابی است، زیرا هربار که قطعاتی را که در دست داریم گرد هم می آوریم، چیزی از آن ها می سازیم...آینه ای که کامل نیست، اما بسیار چیزها را در خود بازمی نمایاند...این بازی پایان ندارد زیرا با بازیگران تآتر اجازه می دهد، هربار داستانی دیگر و آینه ای دیگر پیدا کنند...نویسنده با تک گویی ها که ما را به ساختن یک مجموعه فرا می خوانند، تنها یک اجبار پیش روی کارگردان قرار می دهد: اختیار مطلق.