«نیکا» به درخت خرمالو، پیشی کوچولو و مامانش که زیر نور ماه به خواب رفته بودند نگاهی کرد. او که تازه از سفر آمده بود با خودش گفت که فردا می تواند یک عالمه خرمالو بچیند و بخورد. صبح زود نیکا به حیاط رفت، نزدیک درخت خرمالو ایستاد و دستش را دراز کرد، سعی کرد تا جایی که می تواند روی پاهایش بلند شود ولی فایده ای نداشت، دستش به خرمالوها نمی رسید و... .