در این کتاب نشان زن به ویژه تاثیر "آیدا" در زندگانی و آثار "احمد شاملو" نقد و بررسی می شود. ".... اما اینک آیدای جوان و ایثارگر، خدایی که آمده بود تا شیطان را از خانه وجود شاعر رانده و آن را از آیات آبی خود لبریز کند می کوشیدند تا ناتوانی ها را از وجود او گریزانده و او را از توانایی های نهفته اش آگاه کند. و این چنین بود که مرتب در گوشش می خواند که: تو می توانی و این مایه از استعداد را داری تا نردبام شعر معاصر را بالا رفته و قله نشین آن شوی. کاری و کلامی که پیش از آن هیچ گاه از هیچ یک از زنان زندگانی اش نشنیده بود، چه زنان ایستا و ثابت و چه زنان گذرا و رونده ای که هر یک به پوسته نازک دل او، زخمی زده و بی خیال به رای خویش رفته بودند. زنانی بیشتر دل بسته خود و تمایلات خود، مغرور و سرافراز و همآورد شاعر، نه تسلیم، نه مقهور قدرت درونی او که گرفتار درد بی مادری بود و زن را نه برای زن بودن، نه برای عشق ورزیدن و داد و گرفت های احساساتی، که بیشتر برای رفع نیازهای روانی خود می خواست و گردن کشی های او را تاب نمی آورد و به آن سرنمی گذاشت! و این چنین بود که هر چه به آیدا نزدیک تر می شد و ویژگی های اخلاقی او را بیشتر می شناخت پسرک مهر جو و سرخورده درون اش را آزادتر می ساخت تا با نیاز آشکاراتری به دامان آن دوشیزه جوان که از ذات مادری به دنیا آمده بود بیاویزد و از او امن و امان بیشتر طلب کند. زنی که به گواهی آن چه در گفت و گو هایش با نشریات آمده است عشق را در ایثار خلاصه می کرد و تشنه بخشیدن تمامی هستی اش به مردی بود که او را هم سنگ خدایان اساطیری می دید و از همان آغاز بر آن سر بود تا نه تنها قلب، بل تمامی زندگانی اش را ارمغان آرامش، آسایش و پرورش استعداد او کند و خود تنها در سایه او و فقط برای او، اویی که "من"اش بسیار قوی بود زندگانی را به سر برد!".