جیم تامپسون (1977 _ 1906) رمان نویس و نمایشنامه نویس آمریکایی است که به خاطر رمان های جنایی وحشتناکش معروف است. او بیش از سی رمان در کارنامه ی خود دارد که معروف ترین آنها که عصاره ی هنر و خلاقیت اوست عبارتند از؛  قاتل درون من، شب وحشی، جهنم یک زن، هدیه دهندگان، و بعد از تاریکی، عزیزم.در این آثار تامپسون ژانر جنایی خام را به اثری ادبی هنری، تبدیل می کند که با روایتی مستحکم و ساختاری عجیب، روحی شبه سورئالیستی به شخصیت های در حال مرگ یا مرده ی داستان هایش می دهد. با این حال علی رغم بحث و نظرهای مثبتی که در حاشیه ی کارهای او وجود داشت و با وجود آنکه آنتونی باچر در نیویورک تایمز برای معرفی و شهرت تامپسون می کوشید، اما آثار او در زمان حیاتش اقبال چندانی نیافت و روند رشد آثار او بعد از مرگش شروع شد و کتاب هایش به چاپ های متعدد رسیدند.تامپسون از نظر اثرپذیری و اثرگذاری داستان هایش، بین دو غول هنری قرار دارد؛ از داستایوفسکی اثر گرفته است و بر استیون کینگ اثر گذاشته است. با توجه به این تعریف، متأسفانه اثری از این نویسنده در ایران ترجمه نشده است. نویسنده ای که آثار او مورد توجه و عنایت خاص فیلمسازان بزرگ قرار گرفته است، و استنلی کوبریک فقید که با تامپسون سابقه ی همکاری در فیلم های «کشتار» و «جاده های افتخار» را داشته، درباره ی این رمان گفته است: «این رمان احتمالاً ترسناک ترین و باورپذیرترین داستان با روایت اول شخص درباره ی یک ذهن جنایتکار است که من در عمرم خوانده ام.»