«محمد داراشکوه»، ملقب به «شاه بلنداقبال»، فرزند چهارمین پادشاه سلسله گورکانی هند از نویسندگان و عارفان بزرگ هند، مذهبش حنفی و پیرو سلسله «قادریه» بود و وی را «قطب وقت» می دانستند. وی، سعی داشت با تکیه بر نظریه وحدت وجود و مطالعه آثار هندویی بین دین اسلام و آیینه هندویی تطبیق ایجاد کند. او در رساله حق نما راه های سیر و سلوک و عرفان را به زبان ساده بیان کرد. در این کتاب با زندگینامه، اندیشه و آثار محمد داراشکوه، آشنا می شوید.