انسان‌شناسی بیماری، گرایشی است که در بیشتر کشورها، به‌تبعیت از سنت آمریکایی، ذیل عنوان «انسان‌شناسی پزشکی» شناخته می‌شود. در این کشورها، انسان‌شناسی پزشکی عملا به سه بخش عمده تقسیم شده است: ۱) انسان‌شناسی سلامت یا بهداشت، ۲) پزشکی مردمی و ۳) انسان‌شناسی بیماری. انسان‌شناسی سلامتی یا بهداشت، گرایشی است که بر کاربردهای عملی دستاوردهای تحقیق تأکید دارد. این شاخه، از کمک رشته‌های گوناگون (جامعه‌شناسی، اقتصاد، جغرافیا، تاریخ و…) خود را بی‌نیاز نمی‌بیند و دیدگاهی عمدتا چندرشته‌ای دارد. پزشکی مردمی نیز بیشتر به ابعاد بومی توجه می‌کند و بر دانشی تجربی دربارۀ محیط، بدن انسان و خواص درمانی عناصر گیاهی و حیوانی مبتنی است. وظیفۀ انسان‌شناسی بیماری نیز مطالعۀ بیماری در بستر و فرایندهای اغلب پیچیدۀ اجتماعی، چه در جوامع موسوم به «سنتی» و چه در جوامع «مدرن» است. در این باره منطق طبقه‌بندی بیماری‌ها، تبیین سازوکار بیماری مورد مطالعه، سبب‌شناسی بیماری، شناخت ذهنیت و تفسیر فرد از بیماری، در شمار موضوعاتی‌اند که انسان‌شناس با آنها سروکار دارد.