ژئوپلتیک،ارتباط سیاست با سرزمین را برقرار می سازد؛وابستگی همه ی تحولات سیاسی با واقعیتی همیشگی به نام سرزمین را آشکار می سازد و حوزه سیاست را از نظریه های بی حاصل و عبارات بی معی که ممکن است تصمیم سازان سیاسی را در مخمصه ی آرمان های بی فایده و غیر واقعی گرفتار سازد،رها میکند.
ژئوپلیتیک،بصیرت لازم را برای رهبران سیاسی جهت شناخت نیازهای واقعی و درک درست از توانایی های خود و اقعیت های حاکم بر سیاست بین الملل فراهم نموده و انان را متقاعد می سازد که به سرزمین متحد و یکپارچه توجه کرده و به آن وفادار مانند.در این بین،هرچند که منطقه ی خلیج فارس از اهمیت ژپلیتیکی و ژئواکونومیکی خاصی در روابط بین الملل برخوردار است،اما واگرا ترین منطقه جهان است.این وضعیت دو ریشه نظری دارد که میتوانبه عنوان یک دیدگاه کلی مطرح نمود؛اول این که این کشورها هنوز دولت-ملت نشده اند؛و دوم این که این منطقه بسیار نفوذ پذیر بود و در روابط خارجی بسیاری از این کشورها،نفوذ خارجی بر توسعه ی اقتصاد ملی تقدم دارد.عوامل یاد شده اختلافات ارضی و مرزی،تنش و کمکش در این منطقه را تداوم بخشیده است.