اصطلاح حافظه ی کاذب، که مفهومی نو و ناآزموده است، معمولاً درباره ی بزرگ سالانی استفاده می شود که گویا خاطراتی را درباره ی سوءاستفاده ی جنسی در دوره ی کودکی خود به یاد آورده اند که قبلاً در خودآگاه آنان ناشناخته بوده است. گفته می شود این بزرگ سالان، که عمدتاً زنانی در دهه ی بیست سالگی خویش اند، غالباً تحت درمان هایی از قبیل هیپنوتیزم بوده اند. حامیان این دو اصطلاح معتقدند که این خاطرات بازیافته صحت ندارند و در اغلب اوقات، در جریان درمان به مدعیان القا شده اند. درحالی که مخالفان بر آن اند که امکان بازیافتن خاطرات واقعی وجود دارد و حافظه ی بازیافته در بسیاری موارد صحت دارد.این رساله به درستی بازنمایانگر و بیانگر تمامی این نگرش های متضاد است و می کوشد تمامی جوانب این پدیده ی روانی را با بازگشت به متن فرویدی بررسی کند.این رساله سویه ای از فروید را برگرفته که در گفتمان روان کاوانه با کفتار کلینیکی مشهور است.