واژۀ نماز، کلمه ای پارسی از ریشۀ «نم» به معنای خم شدن و تعظیم کردن است و در متون کهن فارسی به معنای دعا و نیایش نیز به کار رفته است. در فرهنگ عرفانی فارسی، نماز فرصتی برای رازگویی با خدا و در آیات و روایات متون دینی، مهم ترین عبادت و موثرترین آیین عبادی و جلوه ای برای بندگی و عبودیت است. نماز هر کس نشانۀ میزان ایمان و اخلاص اوست. شمارۀ سوم از مجموعۀ نیایش نامه حاوی گزیده ای از مقالات دانشوران در «آداب باطنی نماز» تحت برخی از این عناوین است: فرق میان نماز و راز؛ اسرار فلسفی و لطایف عرفانی نماز؛ چیستی نماز؛ لطایف معنوی در نماز؛ راز نماز؛ حقیقت و روح نماز؛ نماز، تسلیم انسانی عصیان گر؛ و آموزش مفاهیم نماز به جوانان. سراج طوسی، احمد جام، نجم الدین رازی، شهید ثانی، ملا احمد نراقی، و امام خمینی از جمله کسانی هستند که گفتارهایی از آنان در کتاب به چاپ رسیده است.