یکی از واژگان و تعابیر مقدس در متون عرفانی و قاموس فلاسفه و ادبا و یکی از هفت پرسش اصلی در طول تاریخ، مفهوم «رنج» است که در گفتار و نوشتار بزرگان دین و ادب و هنر به صورت های مختلفی متجلی شده است. در این پژوهش به بررسی مفهوم رنج در مجموعه اشعار مهدوی «اخوان ثالث» و «مهرداد اوستا» در چهار محور «ماهیت شناسی»، «خودشناسی»، «غایت شناسی» و «وظیفه شناسی» یا «اخلاق درد و رنج» پرداخته می شود.