ای شاخه ات پر از برگ بر شانه ام هنوز توانی ماند و هر درخت بی داربست را با تو توانی خواند با هم بهار را نگران باشیم و برگ ریزی تقویم را ای جوهر بهار اما تو برگ مرا هم بشمار