نویسنده در کتاب پژوهشی حاضر به نقد این نظریة دکتر «عبدالکریم سروش» می پردازد که می گوید در پدیدة وحی، پیامبران الهی «نقش فاعلی» دارند نه «نقش قابلی». دیدگاهی که معتقد است نقش فاعلی پیامبر فراتر از قالب زبان است و به حوزه معنا و محتوای وحی نیز گسترش پیدا می کند. از پیامدهای این نظریه، بشری، نسبی و خطاپذیر بودن پدیدة وحی و متن دینی است که به تزلزل همة معارف و احکام دینی می انجامد. نقد این نظریه با بررسی نقش پیامبر در معنا و محتوا، قالب و ساختار زبانی و غیرزبانی وحی و همچنین نقش دانش و باور مردم عصر پیامبر در وحی و معارف و احکام دینی و تحلیل ماهیت وحی به سامان رسیده و این فرضیه اثبات شده است که وحی از ویژگی های قدسیت و ماوراء الطبیعی، عصمت و جاودانگی برخوردار است.