همانند رنج های زندگی است، تارهای قالی 
ردیف به ردیف روی هم می نشینند به آرامی 
و برای ماندن و جلوه گری، پودی می طلبند
تا جاودانی شوند.
از پشت این تار و پود که نگاه شان می کنی 
همه مثل هم می مانند با دست های پرتحرک
انگار که لحظه ها را به هم گره می زنند بی پروا 
اما هرکس سرنوشت و سرگذشتی دارد منحصر به خود 
و تنها جرم شان آن است که مرد نیستند!
زندگی با نگاه به حرکت کند رج های قالی 
چیزی را به دخترکان نشسته می آموزد 
به نام صبر و تحمل 
که اگرچه سرگذشت را برای او بافته اند 
اما می دانند سرنوشت با صبوری به کف می آید 
با دستان خودش، مثل پایان پرشکوه یک فرش.
آن گاه دنیای تو می شود رضایت از کوچک ترین چیزها 
از عطر رنگ های هزارنقش 
پشت دار قالی 
تا حس نسیم خوشایند عشق
در ورای این لحظات پینه بسته