ظفرنامه تاریخی منظوم است که به پیروی از شاهنامۀ  فرودسی سروده شد و به لحاظ موضوعی آن جا که فردوسی شاهنامه را به پایان رساند؛ یعنی سقوط شاهنشاهی ساسانی، حمدالله مستوفی، تاریخ ایران را با چگونگی ظهور اسلام و تأثیر آن بر ایران آغاز کرد و پس از آن، تاریخ ایران اسلامی را تا سال 735 هـ .ق به نظم در آورد: بی گمان انگیزۀ  او در نظم تاریخ ایران، علاقه به فرهنگ ملی و نگاهبانی از آن بود. دل بستگی او به شاهنامه نیز در تشدید این گرایش تأثیر داشت و چون روزگار رواج شعر بود و هر موضوعی در قالب نظم، دل پسندتر جلوه می کرد،  مستوفی نیز برای هر چه مؤثرتر و ماندگارتر کردن تاریخ ایران، آن را در همان قالب و با همان وزن شاهنامه به نظم در آورد. او نخستین تاریخ نویسی است که دربارۀ  رویدادهای تاریخ سیاسی ایران از سدۀ  اول تا هشتم هجری قمری، تاریخی منظوم سرود. دومین بخش از کتاب ظفرنامه، "قسم الاحکایت من ظفرنامه فی ذکر العجم" نام دارد که در برگیرندۀ  حدود بیست هزار بیت دربارۀ  تاریخ پادشاهان ایران زمین است. مجلد حاضر، تصحیح بهرۀ  نخست این بخش است که از آغاز دورۀ  صفاریان و پایه گذاران استقلال ایران تا پایان دورۀ  آل بویه را شامل می شود. کتاب براساس نسخۀ  دستنویس موزۀ  بریتانیا (لندن) به خط نسخ محمودبن سعید بن عبدالله الحسینی در شیراز (تاریخ 807 هجری قمری) تصحیح گردیده است.