از شرح‏های کلاسیک و معتبر نهج‏البلاغه است که در سده هفتم هجری نوشته شده است. شارح وجوه ادبی و بلاغی کلمات و خطبه‏های حضرت علی (ع) را در تحلیلی منسجم به هم پیوند می‏دهد و در شرح هر قطعه از کلام او ضمن معنا کردن مفردات و الفاظ، جنبه‏های استعاری و مجازی را بیان می‏کند سپس محتوا و نگرش و اندیشه نهفته در این الفاظ را آشکار می‏نماید. مباحث این جلد تبیین خطبه‏های 95 تا 192 می‏باشد. علامه بحرانی اشارات تاریخی خطبه‏ها را با ایجاز تمام بیان می‏کند و شرح خود را معطوف به جنبه‏های بیانی و هنری کلامی امام می‏نماید.