ایران از دیرباز فرنگ را می شناخته است و این آشنایی حداقل از روزگار اشکانیان صورت ملموس پیدا کرد. فرنگ و فرنگی از آن زمان تاکنون، به ویژه در سده های اخیر، در گردش امور سیاسی، نظامی، اقتصادی و اجتماعی ایران ایفای نقش کرده اند که گهگاه بسیار قاطع و تاثیرگذار بوده است. نگارنده در کتاب حاضر، به روزگاران گذشته رفته و اشاراتی را که در تذکره ها، دیوان های اشعار و رسالات به فرنگ و فرنگی شده است استخراج کرده و به ترتیب و با ذکر ماخذ ثبت نموده است. برخی از این منابع عبارت اند از: فارسنامة ابن بلخی، زین الاخبار، و وامق و عذرا. از مباحث مندرج در کتاب می توان به فرهنگ در رباعیات ابوسعید و فرنگ و فرنگی در عجایب نامه و نیز شعر مولوی و حافظ اشاره کرد.