نگارنده در این پژوهش ابتدا تعریفی از "ریا" به دست داده، سپس به موضوع ریاستیزی در قرآن و حدیث، اشاره می کند. آن گاه انعکاس ریاستیزی در شعر فارسی را اعم از اشعار کلاسیک و معاصر مطرح می سازد. سرانجام در بخش پایانی کتاب از "ریاستیزی در شعر حافظ" با توجه به ویژگی های عصر او سخن می راند. در پاسخ به ریاستیزی حافظ، نگارنده با استناد به کتاب "کوچه ی رندان" تالیف دکتر "عبدالحسین زرین کوب"، خاطرنشان می سازد: "مبارزه با این ریاکار بی رحم (امیر مبارزه) کار رندان بازاری نبود. پیکار با این محتسب  مآبی ها کار رندان پاک باز بود. رندان مدرسه که حقیقت دین و اخلاق را ورای این دروغ پردازی ها می دیدند و این همه فریب و ریا را تهدید می شمردند برای دین و اخلاق واقعی، وقتی که یک حافظ قرآن، در شهری که از در و دیوار آن، بانگ قرآن و نماز برمی آید، از خرابات و خراباتی  حرف می زند، خرابات نشینی او یک انزوای صوفیانه و یک خودرهایی نیست، بلکه دست کم یک اعلان جنگ با محتسب است. اعلان جنگ به آن زاهدریایی است که قرآن را دام تزویر و فریب کرده است و خم شکنی ها را بهانه ای برای آزار و تجاوز می سازد".