کتاب «روباه کوچک»، داستان را با تصویرها یش آغاز می کند، از آستر بدرقه زیبایش با رنگ سرخ هیجان انگیزش تا هشت صفحه  ابتدایی کتاب که فقط بازی و بازی و شیطنت های روباه کوچک است در کنار ساحل. روباهی که از لانه اش بیرون آمده و بی هراس به دنبال همه چیز می دود و از شوق زیستن، سرشار است. تکنیک تصویرگری آمیخته در کتاب، که هم از تصویرهای واقع گرا استفاده کرده و هم نقاشی شده، مرز میان این خیال و واقعیت در کتاب را به  زیبایی بازنمایی می کند. خواننده و بیننده این کتاب زیبا، هم دنیای واقعی را در تصویرها با همه جزئیاتش و هم مرغ ها و روباه و عناصر نقاشی شده می بیند. «روباه کوچک» برای دیدن آمده، شوقی او را به سفری می برد که خواننده  کتاب را شگفت  زده می کند. او که دنبال دو پروانه  بنفش می دود، یک باره زیرپایش خالی می شود و به زمین می افتد و سپس به خوابی عمیق می رود. پروانه های بنفشی که خودشان خیالی می‎ شوند در پایان کتاب. هیچ چیز در این کتاب زیبا واقعی نیست و همه چیز در آن حقیقی! خواب روباه کوچک، سفری می شود به کودکی او، بازی هایش با خواهر و برادرش، دیدن مادر و پدرش، دوست انسان او و تا پایان ما نمی دانیم روباه کوچک در خواب است، در رؤیا است و واقعیت و حقیقت کدام است. تصویرها پر از واژه است و واژه ها آهنگین و پرمعنا. صفحه به صفحه این کتاب، حیرت آور است و شوق انگیز. این کتاب، خواننده و بیننده اش را به سفری فرامی خواند که پایانی ندارد. این بی پایانی، سبب می شود که شما بخواهید بارهاوبارها این کتاب شگفت را بخوانید و هر بار چیزی تازه در آن بیابید.