حدود ساعت چهار صبح، صدای رگبار گلوله آرامش شب را شکست. تروتسکی که از خواب عمیق پریده بود، فکر کرد صدای آتش بازی است و مکزیکی ها یکی از اعیادشان را جشن گرفته اند. به خودش که آمد، متوجه شد «انفجارها خیلی نزدیک و درست درون اتاق بود، کنارم و بالایِ سرم. بوی باروت تندتر و نافذتر شد. آنچه همیشه منتظرش بودیم اتفاق افتاه بود و به ما حمله شده بود.»تروتسکی، مردی که سخنرانی های آتشینش در جریان انقلاب اکتبر 1917، کشوری را به حرکت وامی داشت، کمیسر جنگ، نامی هم طراز لنین.بعدها دشمنی های دنیای سیاست او را چهره ای خائن به مردم و کشورش معرفی کرد. در فاصله ای کوتاه، دشمن و رقیب قدرتمند او، استالین، مقدمات اخراجش از حزب و سپس تبعیدش از کشور را فراهم کرد.دوستان و اعضای خانواده اش یک به یک تاوان نزدیکی و وفاداری به او را به بهای رنج، تبعید، یا مرگ شان پراختند. این کتاب، با نگاهی به گذشته، به سال های پایانی زندگیِ در تبعید تروتسکی می پردازد. و شاید در پایان پرسشی پنهان را مطرح می کند؛ آیا از سر گذراندن تمام آن رنج ها، مخاطرات، تبعیدها و مرگ ها ناگزیر بود؟حسن گلریز در سال 1325در تهران به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در سال 1343 در رشته ی ریاضی به پایان رساند. در سال 1351 کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را در رشته ی اقتصاد از دانشگاه تهران گرفت و در سال 1357 کارشناسی ارشد خود را در رشته ی مدیریت بازرگانی از مرکز مطالعات مدیریت ایران دریافت کرد. او در سال 1347 به استخدام بانک مرکزی درآمد و در کنار آن به تألیف و ترجمه ی کتب تخصصی مشغول شد. گلریز تاکنون معاون اداره ی حساب های اقتصادی، بازرس نظارت بر امور بانک ها و عضو هیئت مدیره ی بانک سپه بوده و هم اکنون مدیرعامل اتحادیه ی پایاپای آسیاست.