در جلد دوازدهم از مجموعة «نیایش ها»، الهی نامه هایی کوتاه و ادبی از منابع دینی مختلف با موضوع «ناپسندی های انسان»، به نثر در آمده است. این آموزه های نیایشی در چهارفصل تنظیم شده که نخست، به زشتی هایی نظر شده که در ارتباط انسان با خود به وجود می آید و سپس به زشتی های اجتماعی که در ارتباط انسان با انسان های دیگر مطرح می شود، پرداخته شده است. در ادامه، مکاره ای با نام کبر و خودپسندی مطرح می شود که ممکن است در ارتباط یک بنده با خدایش ظهور کند و در پایان به ناپسندی هایی پرداخته می شود که به نوعی معطوف به تعامل انسان با طبیعت است، گرچه همة حوزه های روابط انسان، طبیعت را پوشش نمی دهد.