باید از دوست شفیق و رئیس رفیقم، آقای ساقدی، که این امکان را برای همسرم، ساقی عزیز، فراهم کرده تشکر کنم و روی پایم بایستم و مسابقه مشت زنی را ادامه دهم و با یک ضربه معجزه آسای ناهنگام حریف را از پا دربیاورم،نه به خاطر خودم ، به خاطر خودم بود که ترجیح میدادم همین جا بخوابم من کلا خواب را به بیداری ترجیح میدهم، به خاطر این مردم شریف، همه این تماشاچیان حاضر در سالن «ارث» که با شور و هیجان، همه امیدشان را به من بسته اند و فریاد میزنند:بلند شو قهرمان! بلند شو