داستان اول این مجموعه با نام « من زنی انگلیسی بوده ام » روایت زندگی زن و شوهری است که از ایران مهاجرت کرده و در کشوری زندگی می کنند که خواننده نمی داند آن جا کجاست ولی این حس غریب را دارد که جایی در دوردست ها واقع شده  است . زن جوان راوی داستان احساس غریبی به زن همسایة خود پیدا کرده است که این احساس حاکی از انرژی مثبتی است که از او دریافت می کند و این احساس مثبت به بچه و شوهر او سرایت می کند . ماجرا از یک شب نشینی در آپارتمان طبقه اول محل سکونت آنها آغاز می شود و زن که گویی سال ها قبل مرده است ، برای آنها از واقعه ای خبر می دهد که « من یک زن انگلیسی بوده ام و در انگلیس با شوهر و دو بچه  ام زندگی می کرده ام . شوهرم مرا در وان کشته است . » اتفاقی که درست در پایان داستان برای زن - لاله - رخ می دهد . آیا این توهمی است که در افکار این زن - راوی داستان - ریشه دوانیده است یا واقعیتی که لاله از آن پرده بر می دارد ؟! داستان « من زنی انگلیسی بوده ام » مرز میان واقعیت و رویا را چنان درهم می آمیزد که خواننده تمام فلسفه های رنگارنگ دربارة زندگی را به عینه پیش روی خود می بیند. «چشم هایم را بستم و او همین طور انگشتان بلندش را روی پیشانی ام می لغزاند و من به موهای ابریشم گونة لاله فکر می کردم که روی آب موج می زد و . . .» «بیست حلقه مو»، «تکه ای از بهشت»، «نزدیک، نزدیک  تر»