حقوقدان و پژوهشگر، متولد بهمن ماه 1304 خورشیدی در روستای «ای تی» اشکور در خانواده ای از طایفه سادات دیلمانی، از نوادگان مشاهیر دیلمی از جمله «عمادالدین ابوکالیجار مناور بن فره کوه دیلمی» از استادان شیخ روزبهان بقلی شیرازی، مولف کتاب عبهرالعاشقین. عمادی پس از تحصیل در مکتب خانه روستا روانه رودسر رشت و قزوین شد و تحصیلات متوسطه را در این شهرها گذراند. وی در زمان حکومت مصدق (1331) موفق به دریافت لیسانس قضایی از دانشگاه تهران شد. عمادی همزمان با وکالت، به پژوهش در مباحث ایران شناسی روی آورد که بخشی از مقالاتش طی نیم قرن گذشته در مجلات معتبر منتشر شده است. کتاب، درباره شناسنامه تاریخی و فرهنگی خوزستان در پیوند با ایران زمین، از راه نامواژه های این خاک است که به قول نویسنده، اگر نامواژه ها، خوب شناخته شوند. گزارشگر سرگذشت خویش اند. شناسنامه ایرانی خوزستان از زبان نامواژه های: «شوش»، «شوشتر»، «اهواز»، «خور» و «هوز» در کتاب حاضر بازخوانی شده است.