زبان سینما با علم و اندیشه غربی پیوندی ناگسستنی دارد.یافتن زبان تصویری مناسب و ترکیب آن با مسائل و روحیات فرهنگ ایرانی کاری اساسی و هنوز ناتمام است.زبانی که در عین بیان جهانی خود،با ساختمانی اینجایی نیز همخوان شده باشد.علی حاتمی نیز همچون بهرام بیضایی به جستجوی همه جانبه در شکل های گوناگون هنرهای سنتی ایران بر می آید تا از مجموع انها بتواند به یک بیان تصویری و هماهنگ برسد.از تحقیق در تاریخ دوره قاجار  و نوع زندگی درونی آنها،ترانه و شعرهای نمایشی مردمی،اصطلاحات و تیکه کلام های مردم کوچه و بازار،تا افسانه ها و قصه های قدیمی،استفاده از هنر های تجسمی،خوشنویسی،نقاشی،نگارگری و... همه اجزای فیلم او،از نشانه های هنر و فرهنگ ایرانی انباشته استکه می توان در بررسی آنها به نکات قابل توجهی دست یافت.