کتاب حاضر دربردارنده گزارش هایی است درباره شماری از واژگان دیوان حافظ مانند بخشش، بسی، پارسی، پرگار، پهلوی، پیکر، حزین، حضرت، کدو، کمانچه، هندو و ... که در زبان و زمان او معنا و کاربردی متفاوت با امروز داشته اند و از همین روی، نه تنها بسیاری از خوانندگان حافظ، بلکه گاه برخی از استادان و شارحان دیوان او را نیز به اشتباه می اندازد. در این اثر نویسنده بسیاری از این واژگان را بررسی کرده و برخی از دشواری های سخن حافظ و سخنان دشوار او را باز نموده است.