:
.. زنان به اقتضای زایش و پرورش فرزند،حدود 200 هزار سال زودتر از مردان به توانایی
اندیشیدن دست یافتند،آنان کشاورزی و زبان و سفالگری و معماری و طب و هنر و تقویم و
بسی چیزهای دیگر را از این رهگذر ابداع کردند و خردمندانه دستمایه تکوین تمدن بشری
ساختند.با تسلط اقوام مرد-سالار بر این تمدن­های زن محور اما باژگونه سازی و کژدیسه نمایی
تاریخ توسط مردان آغاز شد.جنس مذکور کوشید همه چیز را به نفع«خود» مصادره کند و
زن را «دیگری» معرفی نماید.مع هذا حضور های زنانه زندگی درسنت­های اجتماعی
نظیر نوروز و چهارشنبه سوری و جشن سده ادامه یافت و تجلی ناخودآگاه آنها خصوصا در
عرصه رویا و هنر همواره موجبات ملالت تمدن را فراهم آورد؛ملالتی که حاصل برتری
دادن عقل بر عاطفه بود.از این رو کتاب حاضر می­کوشد هرمنوتیک تاریخ مذکر را در
مقایسه آن با تمد ن­های زن محور پیشاتاریخ معنا بخشد و در این پرتو تفاوت نمونه­های
نظری مردسالاری غربی و پدرسالاری شرقی را برجسته سازد.عصر بی سالاری جدید نیازمند
این نگاه تطبیقی است......