مجموعه‏ای از «وصایا» و سفارش‏های «امام علی (ع)» است که در نهج‏البلاغه ذکر شده است. در این نوشتار برخی از توصیه‏ها و وصایای حضرت علی که به فرزندان و خانواده خویش پس از ضربت خوردن و در بستر شهادت ایراد گردیده و حاوی نکات مهم اخلاقی، اعتقادی و عرفانی بوده و حاکی از شخصیت والا و با عظمت امام علی درج شده است. در این وصایا به اموری مانند نماز، قرآن، تقوی، زهد در دنیا، حق‏گویی، کار برای خدا، نظم در امور، اصلاح بین مردم، یتیم‏نوازی، نیکی به همسایگان، حج و اقامه آن، اخلاص، عفو و گذشت نسبت به دیگران، شناخت خوارج، عدم گریز از مرگ و جهاد در راه خدا توصیه شده است.