به نظرم این کتاب و مطالب مطرح شده توسط نویسنده به استثنای چند فصلی که خیلی مشکل فهم می‌شد، قادر به التیام دشواریابی مسئله آموزش در اذهان این روزهای دانشجویان و حتی اساتید در حد بالایی هست. اینکه آیا باید ظرفیت پذیرش را افزایش داد یا کاهش، کمیت چه کیفیتی تولید می‌کند و «توسعه» کاهش بیکاران است یا افزایش تحصیل کرده‌ها و بالا رفتن معدل کیفیت نیروی انسانی و یا هردو... همه‌ی بحث‌ها بدون اینکه برای منتفی کردن دیدگاه‌های دیگر باشد مطرح شده بود اما در مواقع لازم با یک یا دو دلیل مستند که گاهی کمتر به چشم می‌آیند بعضی دیدگاه‌هایی که امروز ورد زبان همگان است را به راحتی زیر سوال برده است، دیدگاه‌هایی که البته سوژه ناراضی و وجدان راضی تولید می‌کند، مانند این مثال که کسانی با قصد و نیتی با ضریب صد درصد پشت درهای بسته در طراحی چنین سیستم بزرگ و پیچیده‌ای نشسته‌اند و هدف‌شان فقط منافع شخصی است! البته کتاب در حد این دیدگاه‌ها باقی نمی‌ماند و گاه فراتر می‌رود و جنبه‌های کمتر توجه شده به آموزش را در معرض داوری همگان قرار می‌دهد

کتاب تاکید زیادی روی سیستمی دارد که قادر به حل مشکلات چند مجهولی و چندوجهی باشد و افراد هم هرچقدر دوربین تر و با دید باز تر به منافع‌اش نگاه کند راهکارهای کم خطر و پر سودتری را برمی‌گزیند، این کتاب البته راهکارهای عملی کمی داشت ولی به لحاظ نظری عمیق بود ولی همان راهکارهای کم شدنی و امیدوارکننده بودند...

جدا از این، قسمت‌های مختلفی از کتاب هم در مورد «روش علمی» بحث می‌کند که آن‌ها هم خالی از لطف نیستند ولی به کار من کمتر آمدند و فقط برای آشنایی کلی برام جالب بودند و بعضی از حدس و گمان‌هایم را صیقل دادند و شفاف کردند

فصل آخر این کتاب هم به «فلسفه‌ی علوم انسانی» می‌پرداخت که معرفی و اهمیت و تفاوتش با علوم دیگر را مختصراً بیش از پیش جذاب کرد

دیگر ویژگی‌های کتاب: یک: اطلاعات مقایسه‌ای خوب کتاب در مورد ضرورت ادامه تحصیل و توده‌ای شدن ‌آموزش عالی به علت کارکردهای مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی

دو: تمایز بین کارویژه و کارکرد دانشگاه انبوه و نخبه؛ اهداف دانشگاه نخبه شامل پرورش متخصص و جلو بردن مرزهای دانش می‌شود و اهداف دانشگاه توده شامل پرورش توانایی‌های بالقوه شهروندان و تسهیل فرآیند یادگیری مستمر و برابری فرصت‌های آموزشی.