در سنت ما به انحای مختلف و به تناسب موضوع و قلمرو مورد بحث به نقش زبان اشاره شده است که هر کدام از آن ها شایستگی این را دارند با طرحی تازه در گفتمان مطالعات زبانی معاصر ورود یابد. این یکی از دغدغه های عمده نگارندگان این کتاب است. در جهت پیگیری این دغدغه، ناصرخسرو از معدود اندیشمندانی است که به طور مستقل و از لحاظ فلسفی و زبان شناختی به زبان پرداخته است؛ به گونه ای که مباحث مطرح شده توسط او با آرایه زبان شناسان معاصر به ویژه «سوسور» قابل مقایسه است؛ از این رو نویسنده در این کتاب اندیشه های سوسور و ناصر خسرو و تلقی آن ها را از لایه های مختلف زبان، مورد بررسی قرار داده است.