در کتاب حاضر، ترجمة فارسی نامة «تنسر» به «گشنسب»، به نثر در آمده است. این نامه در عهد ساسانیان نوشته شده و در آن تنسر مسائل تاریخی، دینی، سیاسی و اخلاقی حکمرانی «اردشیر» را مورد مباحث قرار داده است و اردشیر را مظهر و سرمشق حکمت، مدبّر سیاسی و مؤسس تمامی ترتیبات و رسوم مملکت داری، معرفی کرده است. لازم به ذکر است تنسر در نامة خود اشاره ای نیز به مکتب های بوزنیگان که اصل و منشأ آن سانسکریت «کلیله و دمنه» می باشد، داشته است.