سرمایه سالاری حاکم در مازندران میانی، فضاهایی که تا پیش از این اشغال نشده بودند از قبیل سواحل دریا، سطوح کشتزارها، شالیزار، باغات و کوه ها را به کالا تبدیل و مبادله می نماید و با صنایع جدید از جنس ناخلف، فراغتی تفریحی و توریستی اشغال می کند. متأسفانه امروزه در استان مازندران، شاهد ظهور گفتمان جدیدی در تولید فضا هستیم که هیچ آموزشی را بر نمی تابد و بر مدار ناهنجاری قرار گرفته است. این تولیدات انبوه فضایی، اصلی ترین سازوکار بقای نظام سرمایه سالاری نوظهور و البته غیربومی و کاملاً بیگانه در استان است. جریان شکل یافته موجود، نه تنها در باز ساخت و توسعه منطقه ای تاثیری ندارد؛ بلکه به واسطه ایجاد پیامدهای منفی در آینده نزدیک، مخل توسعه نیز است.