ایستر:    «... قصه مادرم تأملی ست بر کهن سالی در جامعه امروز، درباره تنهایی و جدایی ای که امروز در جامعه وجود دارد. هیچ کس پیر به دنیا نمی آید. روز هفتم، هشتم، نهم، دهم، روزها، روزها، روزها.. فکر می کنم دارم دیوانه می شوم. نمی فهمم به کجا تعلق دارم.اوُتا:     «چون که تو تعلقی نداری مامان، تو یک کولی پیری. خیلی جاها زندگی کرده ای، حتی در تریلر تام...»[از متن کتاب]