"با عزیزجان در عزیزیه" سفرنامه‌ای از سفر حج نویسنده در دی ماه سال ۱۳۸۲ است. خانمی تنها که راهی سفر حج می‌شود و از همان ابتدای سفر عمه‌ی دوستش یعنی عزیزجان همراه او می‌شود. درواقع نویسنده همراه و هم‌اتاقی پیرزن‌ها در این سفر است.
کتاب ماجرا و کشمکش خاصی ندارد و بیشتر مرور سفر حج از مبدا فرودگاه تهران تا مجددا مقصد فرودگاه تهران است به اضافه یک سری اضافه گویی‌هایی از مسائل شرعی و دیالوگ‌های بی‌جا و بحث‌های غیرضروری و بدون تعلیق که لزومی نبوده در کتاب بیاید، شاید هم حتی وجه ناخوشایندی شده است.
نکته‌ای که برایم عجیب بود این است که کتاب چند سال بعد یعنی در سال ۱۳۹۵ به چاپ رسیده است و به گمانم با یک سری حذفیات و بازنویسی به سفرنامه حج جالبی از پیرزن‌ها تبدیل می‌شده است 
اما خب این اتفاق نیفتاده است!
القصه که کتاب یک مرور کلی به سفر حج و سختی‌هایش در گذشته دارد و شاید خواندنش روی دور تند خالی از لطف نباشد، خصوصا که گاهی رگه‌های طنز کمرنگی از قصه‌ی پیرزن‌ها به کتاب جان داده است.