«کشف الاسرار و عدة الابرار» کتابی در تفسیر قرآن، عظیم ترین و قدیمی ترین تفسیر عرفانی فارسی از کلام وحی است که توسط ابوالفضل رشید الدین میبدی در دهه ۵۲۰ قمری نوشته شده است.دست مایه میبدی برای تألیف این تفسیر ‏عظیم، تفسیر بسیار مختصر و موجزی بود که خواجه عبدالله ‏انصاری، دانشمند عارف و حنبلی مذهب، نوشته بود و ‏میبدی نیز هم چون انصاری در تفسیر خود سخنان مسجّع را ‏به کار گرفت و در تنظیم مطالب و زبان ارائه ی آن ها، ‏نهایت ذوق و سلیقه را به خرج داد.از ویژگی های مهم ‏این تفسیر گرانقدر می توان به ترجمه قرآن کریم به زبان ‏فارسی روان و زیبا، بهره گیری از سخنان امام علی(ع) و ‏فرزندان او در شرح و بیان آیات، شأن نزول آیات و ‏طرح مسائل فقهی و کلامی، بحث های لغوی و صرفی و نحوی ‏فراهم آوردن مجموعه ای از اصطلاحات عرفانی و شرح آن ها، ‏ارائه ی نمونه های عالی ادبی در فصاحت و بلاغت ادب فارسی ‏و… اشاره کرد.‏رشید الدین میبدی در این کتاب ابتدا بخشی از آیات را بدون توضیح به فارسی ترجمه کرده، سپس عقاید مفسرین و تحقیقات اهل فن را درباره تفسیر همان قسمت شرح می دهد و در بخش سوم به بیان نکات عرفانی خصوصا به نقل از خواجه عبدالله انصاری می پردازد.