کتاب حاضر، مجموعه ای است از شعر و نثر ادبی که در دو بخش «تردید» و «حسرت» تدوین گردیده و بیانگر احساس ها و افکار نگارندة آن است. در بخشی از این کتاب می خوانیم: «هرشب مرور می کنم نگاه های روزمره را هرگز ندیده ام، حکایتی تازه مثل دل بستن، انگار همه بیگانه اند با عشق که برده اند از یاد لحن التماس نگاه پرندة بال شکسته را. دگر کسی مرهم نمی برد برای زخم های کهنه قناری ها. غریب، غریب تر می شود و درمانده، درمانده تر در غربت صدای شعر من. ناله ناله آب می شود. دریغ! در این کرانة بی مهر پرتو خورشید هم بی فروغ است. باید رفت که نشستن یعنی غفلتی برای طعنه زدن».