سلام!... همه پروانه هایی که دور و برت می چرخند. همه سیب های سرخ ، همه گل های محمدی و همه شعرهای حافظ سلام های من هستند که از اتاق کوچک دلم برایت پست کرده ام.وقتی از تو مینویسم واژه هایم پرنده می شوند دفترم به رقص می آید و آهسته آهسته از پلک هایم خورشید میریزد!اگر خودخواهی نبود برایت مینوشتم که خداوند تورا برای دل من آفریده است. برای لحظه های آسمانی من ... اما چقدر دور ؟... چقدر فاصله؟....چقدر انتظار ... انتظار ... انتظار .... انگا رسهم من و تو از عشق همین انتظاری است که مثل یک سیب بین ما تقسیم شده است ...حالا به سیب سرخ عشق فکر می کنم و به روزهایی که پشت در منتظرند . . . زودتر بیا  . . . دلتنگ تو هستم! . . . همین!