ناصرالدین پروین، پژوهشگر و نویسنده ایرانی که دوست صمیمی جمالزاده هم هست در کتاب خاطراتش با این نویسنده و داستان‌هایی از زندگی او را، با توجه به همه نقاط ضعف و قوت موجود و با توجه به اسنادی که در اختیار دارد، روایت کرده است. «جمالزاده، خاطره، برداشت، اسناد» کتابی است بی‌پرده در رابطه با پدر داستان کوتاه فارسی و طرز تفکر و اندیشه‌ی او، در داستان‌های جمالزاده می‌توان به این موضوع پی‌برد که او دل خوشی از رفتار و منش ایرانی‌ها نداشته و به مردم آن زمان بیشتر با دید انتقادی می‌نگریسته. هم در خلال بازگو شدن خاطرات جمالزاده از زبان پروین و هم با خواندن مقاله‌های او که در کتاب موجود است، می‌توان به خوبی به این موضوع و دلایل وجود چنین نگاهی پی‌برد. در قسمت دیگر این کتاب، نامه‌های افرادی چون امیری فیروزکوهی، فریدون تنکابنی، هوشنگ مرادی کرمانی، پرویز خانلری و... به جمالزاده آورده شده است. ناصرالدین پروین سال‌های بسیاری را به همنشینی و دوستی با محمدعلی جمالزاده گذرانده است و حتی خود جمالزاده اسنادی را به طور شخصی به او سپرده و مولف کتاب هم تمام خاطرات، دیده‌ها و شنیده‌هایش را بدون ممیزی و تعارف در این اثر آورده است تا مخاطب بتواند برخورد نزدیک و بی‌پرده‌ای با جمالزاده داسته باشد.

فائزه خابوری، شماره‌ی506 همشهری جوان، 16 خرداد 94