در کتاب حاضر، نگارنده به این موضوع می پردازد که پیوند میان پدیدار و زیبایی یا هنر چگونه می تواند به رهیافت فلسفی در شناخت هستی منجر شود و اینکه چنین رویکردی خودبه خود انسان را به حیطه یک پژوهش فلسفی محدود می کند یا نه. این کتاب علاوه بر محفل اصحاب هنر فرهیخته تئاتر می تواند در محافل اهل فلسفه و یا به طورکلی برای کسانی که در جست وجوی حقیقت و زیبایی هستند، جایی برای خود باز کند. در این کتاب نگارنده در وهله اول به اثر هنری در روند تبیین زیبایی شناختی از پدیدار هستی می پردازد و سپس رابطه هنر با حقیقت وجود را تبیین می کند.