فیلسوفی از بودا می پرسد: «شنیده ام که آیین شما آموزه یی است در زمینه ی روشن شدگی. روشش چیست؟ به عبارت دیگر، روزتان چه جوری  می گذرد؟» بودا می گوید: «راه می رویم، غذا می خوریم، دست هایمان را می شوییم، می نشینیم... .»-در این کارها که چیز خاصی نیست؟ همه راه می روند، غذا می خورند، دست هایشان را می شویند، می نشینند... .- چرا فرقی هست. وقتی ما راه می رویم از این حقیقت آگاهیم که داریم راه می رویم. وقتی غذا می خوریم از این حقیقت آگاهیم که غذا می خوریم، و مانند این ها. اما وقتی دیگران راه می روند و یا غذا می خورند، از کاری که می کنند آگاه نیستند.