این پژوهش مشتمل است بر سیر خداباوری در ادیان یهودیت، مسیحیت و اسلام از زمان حضرت ابراهیم (ع) تا عصر حاضر که با نگاهی بر دیدگاه های مشرکان، هندوان و بوداییان درباره ی خدا به نگارش درآمده است. در مقدمه ی کتاب، نگارنده خاطرنشان می سازد: همه ی ادیان بزرگ می پذیرند که توصیف این ساحت متعالی به زبان مفهومی عادی امکان ناپذیر است. توحید گرایان این ذات متعالی را خدا نامیده اند، لیکن آن ها این را با قیود مهمی مشروط ساخته اند. برای مثال یهودیان از اعلام نام مقدس خدا منع شده اند و مسلمانان نباید بکوشند به تصویر خدا در اشکال بصری بپردازند. این دستور یادآور این نکته است که واقعیتی که ما آن را خدا می نامیم، فراتر از وصف و بیان بشری است. در واقع ما شباهت خیره کننده ای را در تصورات یهودیان، مسیحیان و مسلمانان درباره ی خدا می یابیم، هرچند هم یهودیان و هم مسلمانان، نظریه های مسیحی درباره تثلیت و تجسد را تقریبا کفرآمیز می یابند، آنان نفاسیر و روایت های خاص خود را در باب این موضوعات الهیاتی بحث انگیز پدید آورده اند. لیکن هربیانی از این موضوعات عام تا حدی متفاوت است و نیروهای ابداع و خلاقیت قوه ی تخیل بشری را هنگام کوشش برای بیان احساس درونی خود از خدا نشان می دهند".