کتاب حاضر، به بررسی حضور و تجلی آیات قرآنی و احادیث ائمه در اشعار «سنایی» می پردازد. نگارنده بیان می دارد که دیوان «سنایی» نشان دهنده آشنایی مسلم او با قرآن و حدیث های روایت شده از ائمه معصومین است. اینکه «سنایی» با استفاده از یک یا دو کلمه از آیه ای یا حدیثی در ضمن شعر خود، این آموزه ها را در همان دو کلمه به خواننده شعر آموزش می دهد، انسان را به این باور می رساند که او تسلط کاملی بر قرائت، حفظ و مطالعه مستمر قرآن داشته است. همچنین حدیث های روایت شده از ائمه را پیش چشم داشته و قریب به یقین به همین دلیل است که شعرش جهانی شده و جهانی را به تحسین و تحیر واداشته است.