این کتاب، داستانی است به قلم ناصرالدین شاه قاجار. او در کتاب، چهار فصل زندگی را به چهار فصل سال تشبیه می کند؛ کودکی را به بهار، جوانی را به تابستان، میانسالی را به پاییز و پیری را به زمستان. ناصرالدین شاه (راوی داستان) خود در جایگاه شخصی میانسال قرار دارد. او یک روز از صبح تا شب با کودکی همراه می شود و روز دیگر با جوانی و طی آن از رفتارها، گفتارها، کردارها، و خصوصیات هر دوره سخن می راند. او سپس با پیری همراه شده و در خلال گفت وگو با وی خصوصیات پیری را نیز به تصویر می کشد. ناصرالدین شاه هنگام نقل هر سه بخش، از ویژگی های دوره ی میانسالی صحبت می کند. وی معتقد است هر دوره ی زندگی باید با فصل خویش مرتبط باشد.